2016 เป็นปีที่หลายคนคงจะลืมไปแล้ว จากกระแสข่าวร้ายที่ไม่มีที่สิ้นสุดจนถึงการเลือกตั้งที่โหดเหี้ยมซึ่งดูเหมือนจะไม่สิ้นสุดกับคนดังหลายสิบคนซึ่งรวมถึงไม่กี่คนในโลกเทคโนโลยีที่ผ่านมาเป็นปีที่ยากลำบาก แต่ 2016 ยังมีส่วนแบ่งของความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีที่สำคัญที่เปลี่ยนแปลงวิธีการที่เราอาศัยทำงานและเล่น เสมือนจริงได้กลับมาใหญ่ในปี 2016 และมั่นใจว่าจะได้ร้อนขึ้นในปีนี้ ผู้ช่วยเสมือนย้ายออกจากโทรศัพท์มือถือของเราและเข้าไปในบ้านของเราและเทคโนโลยีสมาร์ทในบ้านอาจจะถูกส่งผ่านไปยังกระแสหลัก ดังนั้นสิ่งที่เราคาดหวังในปีใหม่? มีแนวโน้มเทคโนโลยีที่เรากำลังเฝ้าดูอยู่มากมายซึ่งจะเปลี่ยนโลกอีกครั้งในปีพ. ศ. 2560 นี่คือสามอันดับแรกที่คุณควรจับตาดู อินเทอร์เน็ตของสิ่งต่างๆ อินเทอร์เน็ตของสิ่งต่างๆเป็นเพียงรายการของทุกคนมาตลอดหลายปี ทำไมมันถึงไม่ติด? ปัญหาอยู่ในการทำงานร่วมกัน ในทางทฤษฎี IoT ควรเชื่อมต่ออุปกรณ์ทั้งหมดของเราเข้าด้วยกันทำให้พวกเขาร้องเพลงด้วยความสามัคคีของเทคโนโลยีที่ยอดเยี่ยม การทำงานในช่วงหลายปีที่ผ่านมาได้หันไปคิดเกี่ยวกับ "ฮับอัจฉริยะ" ในแง่ของคนธรรมดาว่าเป็นเราเตอร์ไร้สายที่ได้รับการอัพเกรดแล้วซึ่งมีเทคโนโลยีการสื่อสารพิเศษอยู่ภายใน แต่ขอให้เจ้าของระบบสมาร์ททุกคนบอกว่า คุณไม่ใช่ทางออกที่สมบูรณ์แบบ ปัจจุบันเทคโนโลยีไร้สายมีหลากหลายให้บริการเพื่อตอบสนองความต้องการของสมาร์ทในบ้านของคุณ Zigbee, Z-Wave, Bluetooth, Wi-Fi และอื่น ๆ มีแพลตฟอร์มสมาร์ทที่น่าสนใจกว่าที่เคยเป็นมาก่อนเช่น Wink, SmartThings, Iris โดย Lowe's แม้แต่ระบบจากผู้ให้บริการด้านความปลอดภัยเช่น ADT และแบรนด์ใหญ่เช่น Comcast ในขณะที่การรวมศูนย์ในทางทฤษฎีควรทำสิ่งต่างๆให้ง่ายขึ้น แต่ก็ทำให้มันแย่ลง AI และระบบอัตโนมัติทุกที่ การทำงานอัตโนมัติไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ อย่างน้อยก็ในด้านธุรกิจ ประสบการณ์ของเราเกี่ยวกับเทคโนโลยีอัตโนมัติมาจากรูปแบบของระบบบริการลูกค้าอัตโนมัติที่น่ารำคาญเราจึงจำเป็นต้องโทรหาเราทุกครั้งที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ก็จะเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นในปีนี้ การบริการลูกค้าแบบอัตโนมัติจะไม่หายไป แต่จะดีขึ้น ในเวลาเดียวกันบริการลูกค้าออนไลน์จะได้รับการตอบรับอย่างอัตโนมัติด้วย AI และ chatbot ที่เข้าใจได้ดีขึ้นกว่าที่เคยเป็นมา งานจำนวนมากขึ้นก็จะเป็นแบบอัตโนมัติแม้กระทั่งงานของนักข่าวในการเขียนข่าว (ไม่ต้องกังวลเราจะไม่ไปไหนก็ได้) นอกจากนี้เราจะเห็นว่าอุปกรณ์สมาร์ทได้รับจากระบบอัตโนมัติที่เพิ่มขึ้นเรียนรู้รูปแบบและความต้องการของคุณโดยที่คุณไม่จำเป็นต้องบอกพวกเขาและให้คำแนะนำและคำแนะนำที่ดีและถูกต้องมากขึ้น การพิมพ์ 3D สำหรับทุกคน เครื่องพิมพ์ 3D ระดับผู้บริโภคมีมานานเกือบครึ่งทศวรรษ แต่ราคาสูงกว่าระดับที่คนส่วนใหญ่สามารถซื้อได้ สิ่งนี้ควรเปลี่ยนในปีนี้เนื่องจากสิ่งที่เราได้เห็นแล้ว ขณะนี้คุณสามารถหาเครื่องพิมพ์ 3D ที่มีราคาเหมาะสมได้ตั้งแต่ 200-300 เหรียญ น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของสิ่งที่พวกเขามีค่าใช้จ่ายเพียงปีที่ผ่านมา ราคาเหล่านี้จะลดลงอีกและจะมีการเปิดตัวโมเดลใหม่ ๆ เช่น101 เหรียญ และ 149 เหรียฯ PocketMaker 3D ที่จะช่วยลดต้นทุนลง ไม่ใช่เรื่องที่น่าสนใจพอที่จะคิดได้ว่าเมื่อช่วงเทศกาลวันหยุดปี 2017 ม้วนตัวไปแล้วเครื่องพิมพ์แบบ 3 มิติจะเป็นของขวัญที่ไม่ควรพลาด ด้วยเครื่องพิมพ์ 3D ที่เข้าถึงได้ทุกคนวิธีที่เราสะสมสิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไป ใครต้องการที่จะซื้อมันอีกต่อไปเมื่อคุณสามารถพิมพ์ได้หรือไม่ นี่เป็นเพียงจุดเล็กๆสำหรับการเปลืยนแปลงทางเทคโนโลยีในยุคดิจิทัล ซึ่งมันทำให้ชีวิตเราสะดวกสบายมากขึ้นอย่างมาก แหล่งข้อมูล

ความคาดหวังของผู้บริโภค การถือกำเนิดขึ้นของอุปกรณ์และแพลตฟอร์มที่เชื่อมต่อกำลังขับเคลื่อนกระบวนการผลิตแบบดิจิทัลที่ต่อเนื่องของการผลิต ในขณะที่ผู้บริหารฝ่ายผลิตส่วนใหญ่ยอมรับความสำคัญของการเปลี่ยนแปลงนี้เพียง5% ของพวกเขาพอใจกับกลยุทธ์ดิจิทัลในปัจจุบันของตนเท่านั้น อุตสาหกรรมนี้ยังคงมีวิวัฒนาการไปเรื่อย ๆ เพื่อตอบสนองต่อความท้าทายในการสร้างความมั่นใจว่าผลิตภัณฑ์ที่เหมาะสมจะถูกส่งมอบในราคาที่ถูกต้องให้แก่บุคคลที่เหมาะสมผ่านขั้นตอนการปรับปรุงความซับซ้อน อุตสาหกรรม 4.0 ที่ศูนย์กลางของการเปลี่ยนแปลงทางอุตสาหกรรมคือ IoT ซึ่งมีมูลค่ามากกว่า178 พันล้านเหรียญสหรัฐในปีพ. ศ. 2562 และเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยให้ บริษัท ต่างๆสามารถแข่งขันได้ อุตสาหกรรมการผลิตเป็นผู้นำใน IoT เนื่องจากวิธีการปฏิวัติเทคโนโลยีที่เชื่อมต่อนี้มีความคล่องตัวและง่ายขึ้นกระบวนการผลิตต่างๆ ตัวอย่างเช่น IoT สามารถให้ข้อเสนอแนะแบบเรียลไทม์และแจ้งเตือน บริษัท ที่มีข้อบกพร่องหรือสินค้าเสียหายได้ การใช้งานที่เรียบง่ายและมีความสำคัญของ IoT ช่วยลดต้นทุนและของเสีย การผนวกรวม IoT, Industry 4.0 เพิ่มเติม"แสดงให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ของโรงงานที่เชื่อมต่อกันซึ่งอุปกรณ์ออนไลน์และในบางแง่มุมก็มีความชาญฉลาดและมีความสามารถในการตัดสินใจของตัวเองด้วย" อุตสาหกรรมที่มีความรับผิดชอบสำหรับการเพิ่มขึ้นของเครื่องจักรอัจฉริยะอุตสาหกรรม 4.0 ได้แนะนำวิธีผสมผสานระหว่างคลังสินค้าเนื้อหาเสมือนจริง ที่ได้ปลดปล่อยกำลังคนด้านการผลิตและการทำงานร่วมกันของอุตสาหกรรม แนวโน้มของการปรับแต่งแบบกลุ่มทำให้ผู้ผลิตสามารถตอบสนองต่อความต้องการของผู้บริโภคได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น เนื่องจากลูกค้าคาดหวังว่าผลิตภัณฑ์ที่พวกเขาใช้เพื่อให้ใช้งานได้ง่ายและใช้งานง่ายโต้ตอบกับการระดมและการเชื่อมต่อยังคงผลักดันให้ผู้ผลิตคิดค้นนวัตกรรมได้เร็วขึ้นและสร้างผลิตภัณฑ์ที่เปิดใช้งานซอฟต์แวร์ ความสามารถของ IoT และ Industry 4.0 ยังมีการเปลี่ยนวิธีการให้บริการหลังการขายโดยให้การสนับสนุนทางออนไลน์แบบทันทีและสม่ำเสมอ การเรียนรู้ AI ความสามารถของเครื่องจักรในการเรียนรู้และใช้พฤติกรรมมนุษย์ที่อัจฉริยะไม่ใช่ความก้าวหน้าใหม่ นับเป็นทศวรรษที่ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ของไอบีเอ็มชนะผู้เล่นหมากรุกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกตลอดกาลเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างชายกับเครื่องจักร วันนี้ขั้นตอนวิธีขั้นสูงเหล่านี้จะเปลี่ยนวิธีที่อุตสาหกรรมการผลิตรวบรวมข้อมูลดำเนินการแรงงานที่มีทักษะและคาดการณ์พฤติกรรมของผู้บริโภค โรงงานกับระบบไอทีแบบบูรณาการให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับทั้งสองด้านของห่วงโซ่อุปทานได้อย่างง่ายดายมากขึ้นและเพิ่มกำลังการผลิตจาก20% คุณภาพจะไม่เสียสละเพื่อประสิทธิภาพเนื่องจากอัลกอริทึมการเรียนรู้ด้วยเครื่องจะพิจารณาว่าปัจจัยใดบริการส่งผลกระทบและคุณภาพการผลิต เซ็นเซอร์ได้เปลี่ยนมือมนุษย์ส่งผลให้เสียเวลาและวัสดุสิ้นเปลืองน้อยลงรวมถึงความถูกต้องและเวิร์กโฟลว์ที่ดีที่สุด การทำ Digitizing ของอุตสาหกรรมหมายถึงต้นทุนการผลิตที่ต่ำลงการตอบสนองที่รวดเร็วและตอบสนองความต้องการของลูกค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ หุ่นยนต์ ตามเนื้อผ้าหุ่นยนต์ได้ถูกใช้เพื่อดำเนินการงานที่น่าเบื่อและซ้ำ ๆ ในสายการผลิต อย่างไรก็ตามวันนี้หุ่นยนต์สามารถเลียนแบบลักษณะของมนุษย์ได้มากขึ้นเช่นความคล่องแคล่วและความจำซึ่งทำให้มีประโยชน์มากขึ้นในอุตสาหกรรมต่างๆเช่นการผลิต หุ่นยนต์ที่ได้รับการฝึกอบรมและทำงานร่วมกันสูงสามารถให้การรักษาสภาพแวดล้อมการทำงานที่ปลอดภัยยิ่งขึ้นสำหรับมนุษย์โดยเปลี่ยนสถานที่ให้อยู่ในสถานการณ์อันตรายหรือไม่เหมาะสม ตัวอย่างเช่นรถดัมพ์อิสระใช้ในสถานที่ทำเหมืองแร่สามารถควบคุมได้จากระยะไกลโดยผู้ประกอบการไม่จำเป็นต้องขับขี่มนุษย์ นอกจากนี้หุ่นยนต์ที่ติดตั้งเซ็นเซอร์ยังให้ข้อเสนอแนะที่มีคุณค่าและข้อมูล เซนเซอร์คือเครื่องเหล่านี้ "พูด" กับบอร์ดควบคุมการระบุและแก้ไขปัญหาทางกลอย่างรวดเร็วเพื่อให้ บริษัท ต่างๆสามารถปรับเปลี่ยนได้อย่างแม่นยำมากขึ้น หุ่นยนต์เพิ่มประสิทธิภาพและลดความล่าช้า ข้อมูลและการวิเคราะห์ เป็นที่คาดการณ์ว่าในปี 2020 จะมี 50 เท่าของนื้อหาดิจิทัลเมื่อเทียบกับสิ่งที่มีอยู่ในปัจจุบัน การวิเคราะห์ข้อมูลขนาดใหญ่กลายเป็นเรื่องยากและใช้เวลามากขึ้นเนื่องจากผู้ผลิตดิจิทัลดิ้นรนเพื่อจัดการปรับปรุงและวิเคราะห์ข้อมูลผลิตภัณฑ์และผู้บริโภค ด้วยเหตุนี้ธุรกิจจำนวนมากจึงเลือกที่จะย้ายเนื้อหาไปยังคลาวด์รวมถึงบ้านในสถานที่สำหรับการผสมผสานวิธีการจัดเก็บจัดการและประมวลผลของตน ข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งต่างๆเช่นการจัดหาการจัดส่งการสนับสนุนลูกค้ามักใช้งานยากหรือยุ่งยากในการทำงาน ในยุคดิจิตอลข้อมูลดังกล่าวมีความคล่องตัวและเป็นมิตรกับการทำงานการเข้าถึงที่เพิ่มขึ้นสำหรับผู้มีส่วนได้เสียทั้งหมด เนื่องจากทีมผู้ผลิตและผู้บริโภคเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วและคุ้นเคยกับ IoT ขณะนี้พวกเขาคาดหวังว่ กระบวนการเหล่านี้จะเหมือนกันจากกระบวนการและผลิตภัณฑ์ของตนซึ่งต้องอาศัยนวัตกรรมจากผู้ผลิตได้เร็วขึ้น และทั้งหมดนี้คือการเปลื่ยนแปลงในสายการผลิตเมื่อเข้าสู่ยุคดิจิทัล และเราคงต้องปรับตัวให้เข้ากับยุคใหม่ที่มาถึงเพื่อความอยู่รอดในยุคดิจิทัล แหล่งข้อมูล

คำถามนี้เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อองค์กรต่างๆลงทุนเงินลงทุนในเทคโนโลยีดิจิทัลการลงทุนจำนวนมากมุ่งเน้นการนำเทคโนโลยีใหม่ ๆ ไปใช้กับผลิตภัณฑ์การปฏิบัติและกระบวนการที่มีอยู่ ด้วยเหตุนี้กลยุทธ์ดิจิทัลจึงเหมือนกับกลยุทธ์ด้านไอทีซึ่งเป็นกระบวนการในการเลือกเทคโนโลยีที่คุณจะลงทุนและลงทุนในที่ใด แนวทางนี้นำไปสู่แผนกลยุทธ์หรือในโลกดิจิทัลเป็นแผนงาน กลยุทธ์ดิจิทัลไม่ใช่ยุทธศาสตร์ด้านไอที และต้องใช้แนวทางอื่น การใช้มือถือการเพิ่มการวิเคราะห์หรือการขยายประสบการณ์ออนไลน์ทำให้เกิดคำถามว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป? การลงทุนเหล่านี้มักจะเปลี่ยนรูปแบบของการปฏิสัมพันธ์ที่มีการเปลี่ยนแปลง จำกัด การทำงาน การปฏิรูปธุรกิจด้วยระบบดิจิตอลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการตลาดทำให้เกิดความรู้สึกเมื่อเผชิญกับความคาดหวังของผู้บริโภคตัวเลือกและข้อมูลที่เปลี่ยนแปลงไป ในฐานะองค์กรที่ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของการเดินทางแบบดิจิทัลครั้งแรกและทำแผนงานเริ่มแรกคำถามเกี่ยวกับกลยุทธ์ดิจิทัลจะเข้าร่วมในวาระการประชุมผู้บริหารอีกครั้ง ยุคถัดไปคือยุคกลยุทธ์ดิจิทัล สิ่งที่ควรจะแตกต่างกันในกลยุทธ์ดิจิตอล? นี่เป็นคำถามแรกที่ถามเมื่อทบทวนหัวข้อนี้ การทำซ้ำในอดีตไม่ได้เป็นการรับประกันความสำเร็จดังนั้นการทำความเข้าใจทิศทางของกลยุทธ์ดิจิทัลจึงเป็นสิ่งสำคัญ ในระดับสูงสุดมีสองตัวเลือกให้เลือกการเปลี่ยนกิจกรรมและธุรกิจเป็นตัวเลือกที่สองสำหรับกลยุทธ์ดิจิทัล นี่เป็นคำสัญญาเบื้องต้นเกี่ยวกับกลยุทธ์ดิจิทัลยุคแรก ๆ แต่เป็นแนวคิดที่มักจะหลุดไปสู่นิสัยการเปลี่ยนแปลงด้านไอทีในรูปแบบขององค์กรการกำกับดูแลและสิ่งกีดขวางทางมรดกอื่น ๆ การรับเส้นทางนี้จะตระหนักถึงงานที่ได้ทำ แต่จะถามคำถามว่ากลยุทธ์ดิจิทัลควรมีความเหมือนกันหรือแตกต่างหรือไม่? เป็นความแตกต่างที่สำคัญและคำถามที่ต้องการการตอบสนองอย่างรอบคอบ ปรับแต่งนิยามของดิจิตอลและกลยุทธ์ ดิจิตอลเป็นมากกว่าชุดเทคโนโลยีที่คุณซื้อ เป็นเทคโนโลยีที่สร้างขึ้น ซึ่งส่งผลให้ คำจำกัดความที่กว้างขวาง มาก ขึ้นของดิจิทัล ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปได้กลายเป็นองค์ประกอบที่จำเป็นต่อไปนี้ ดิจิตอลคือการประยุกต์ใช้ข้อมูลและเทคโนโลยีเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของมนุษย์ ประสิทธิภาพของมนุษย์ เป็นสาระสำคัญของการเปลี่ยนแปลงทางดิจิตอล ประสิทธิภาพของมนุษย์สร้างมูลค่าตามประเภทที่นำไปสู่รายได้ เป้าหมายทางเลือกสำหรับการสร้างดิจิตอลที่มีประสิทธิผลซึ่งส่วนใหญ่จะลดต้นทุนในการสร้างผลประโยชน์ในระยะสั้น แต่จะทำให้ระบบเศรษฐกิจและการเติบโตชะลอลงในระยะยาว ดิจิตอลกลายเป็นเพียงเทคโนโลยีอื่นเมื่อการลงทุนแบบดิจิตอลเมื่อมันไม่ได้ทำให้ประสิทธิภาพของมนุษย์เพิ่มขึ้น กลยุทธ์ทางธุรกิจเพื่อความสำเร็จในโลกดิจิตอล เทคโนโลยีทุกตัวที่มีศักยภาพในการเปลี่ยนแปลง และดิจิตอลก็ไม่มีข้อยกเว้น Mobile, Cloud, กระบวนการ, ลูกค้า, โซ่อุปทาน ฯลฯ แต่ละคนมีกลยุทธ์ ของตัวเองก่อนที่เป็นกลยุทธ์ทางธุรกิจธรรมดา ก่อนที่จะเปลื่ยนมาใช้ดิจิทัลกลยุทธ์ดิจิทัลจำเป็นต้องกลายเป็นสาระสำคัญของกลยุทธ์ทางธุรกิจ การต่ออายุพื้นฐานของกลยุทธ์ดิจิทัลและกลยุทธ์ช่วยขจัดความยุ่งเหยิงออกไปได้ แล้วสรุปง่ายๆคือถ้าธุรกิจสามารถเอาชนะด้วยการใช้ข้อมูลและเทคโนโลยีเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของมนุษย์ได้และนั่นคือคือกลยุทธ์ดิจิทัล เว้นแต่คุณจะเพื่อเทคโนโลยีเข้าไปซึ่่งนั้นเรียกว่า ไอทีเฉยๆ แหล่งข้อมูล

ปัจจุบันมีคนตกงานกันมากมายไม่เว้นแม้แต่ เด็กที่กำลังเรียนจบเพราะยุคดิจิทัลได้นำเอา เครื่องจักรกลและหุ่นยนต์มาแทนมนุษย์ รู้อย่างนี้หลายคนคงตกใจแต่อย่างพึ่งตื่นตระหนกไป วันนี้เราเอา ทักษะที่คุณควรมีในยุคดิจิทัลมาฝาก การเจรจาต่อรอง ด้วยหุ่นยนต์ที่เข้าไปในระบบการทำงานและระบบอัตโนมัติในงานจะกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นทักษะทางสังคมจะมีความสำคัญมากกว่าที่เคย เนื่องจากเราดีกว่าในการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและการเจรจามากกว่าหุ่นยนต์ (ในขณะนี้ต่อไป) แม้แต่คนที่มีอาชีพทางเทคนิคอย่างหมดหวังจะคาดว่าจะสามารถแสดงทักษะด้านมนุษยสัมพันธ์ได้มากขึ้นและสามารถเจรจากับเพื่อนร่วมงานผู้จัดการลูกค้าและทีมงานของคุณได้ในรายชื่อทักษะที่พึงประสงค์ การตัดสินใจ แน่นอนว่าหุ่นยนต์ยังไม่มีความสามารถใน ด้านการตัดสินใจด้วยตัวเอง ทุกครั้งที่มันตัดสินใจมันถูกส่งต่อมาจาก การเขียนโค๊ดเท่านั้น และในบางกรณีเราต้องการตัดสินใจมากกว่านั้น ความคิดสร้างสรรค์ ในฐานะที่เป็นนักเขียนอาวุโสของ World Economic Forum, Alex Grey อธิบายว่า " ด้วยการคิดผลิตภัณฑ์ใหม่เทคโนโลยีใหม่และวิธีการใหม่ ๆ ในการทำงานพนักงานจะต้องมีความคิดสร้างสรรค์มากขึ้นเพื่อที่จะได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ " ความคิดเชิงวิจารณ์ จากการสำรวจพบว่าการเป็นนักคิดที่สำคัญจะยังคงเป็นสิ่งที่มีค่าต่อไปในอีก 4 ปีข้างหน้า การคิดเชิงวิพากษ์เกี่ยวข้องกับความสามารถในการใช้ตรรกะและเหตุผลเพื่อสอบถามปัญหาหรือปัญหาพิจารณาแนวทางแก้ไขปัญหาต่างๆและชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียของแต่ละวิธี ความฉลาดทางอารมณ์ ข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ฝ่ายทรัพยากรบุคคลและยุทธศาสตร์ของ บริษัท คือการที่ทักษะทางสังคมเช่นการชักจูงความฉลาดทางอารมณ์และการสอนคนอื่น ๆ จะทำให้ความต้องการในอุตสาหกรรมต่างๆในอนาคตสูงขึ้น สามารถวัดความเชี่ยวชาญของเราในการปรับพฤติกรรมของเราขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเพื่อนร่วมงานสมาชิกในครอบครัวหรือแม้แต่ความรู้สึกภายในของเราเอง สรุปว่ามันเกี่ยวกับการมีความยืดหยุ่นทางจิตในการแก้ปัญหาที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนและสามารถแก้ปัญหาที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและมีความซับซ้อนมากขึ้นซึ่ง หุ่นยนต์ยังไม่สามารถทำได้ในขณะนี้ แหล่งข้อมูล

ปฏิเสธไม่ได้ว่าปัจจุบันเรามีเทคโนโลยีที่คอยมาช่วยเหลือเราในชีวิตประจำวัน และแน่นอนไม่ว่าคุณจะธุรกิจไหนก็ต้องมีเทคโนโลยีเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างแน่นอนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง วันนี้เราเลยมานำเสนอเทคโนโลยี10ประเภทที่ถูกนำมาใช้ในชีวิตประจำวันของเรา 1. เทคโนโลยีในธุรกิจ ทุกวันนี้ในธุรกิจมีการแข่งขันกันสูง ด้านเจ้าของธุรกิจก็ต้องการลดต้นทุนแต่ยังคงคุณภาพในตัวสินค้าและบริการอยู่ การดึงเอาเทคโนโลยีมาใช้ในธุรกิจทำให้สามารถประหยัดต้นทุนทางธุรกิจได้ เมื่อเปรียบเทียบกับจำนวนเงินที่ใช้จ้างพนักงานและการมีความตรงต่อเวลาสูง 2. การใช้เทคโนโลยีในการสื่อสาร ในอดีตเมื่อการสื่อสารถูกจำกัดเฉพาะการเขียนจดหมาย และรอให้ไปรษณีย์ส่งมอบข้อความของคุณ แต่ปัจจุบันเทคโนโลยีทำให้ข้อมูลการติดต่อสื่อสารเป็นเรื่องง่าย คุณสามารถร่างข้อความธุรกิจและส่งอีเมล์หรือแฟกซ์ได้ภายในสองวินาทีโดยที่พวกเขาสามารถตอบกลับคุณทันทีเช่นกัน จึงทำให้สะดวกสบายและทำให้การเติบโตเป็นไปได้มากยิ่งขึ้น 3. การใช้เทคโนโลยีในความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ ในขณะที่โลกกำลังพัฒนาผู้คนทำงานหนักขึ้นทำให้พวกเขาไม่ค่อยมีเวลา ที่จะหาความสัมพันธ์ ดังนั้นเทคโนโลยีจึงมีส่วนช่วยในเรื่องนี้อย่างมาก วันนี้ผู้คนใช้ App โทรศัพท์มือถือเพื่อพบปะและเชื่อมต่อกับเพื่อนเก่าและใหม่ เครือข่ายทางสังคมเช่น Facebook.com , Tagged.com อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์เสมือนไม่แข็งแรงเท่าความสัมพันธ์ทางกายภาพ ดังนั้นฉันจึงแนะนำให้คุณสละเวลาและพบคนที่ต้องการจะสานสัมพันธ์ 4. การใช้เทคโนโลยีเพื่อการศึกษา วันนี้เทคโนโลยีมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในโลกการศึกษา ด้วยการประดิษฐ์เทคโนโลยีและ App บนอุปกรณ์เคลื่อนที่ซึ่งจะช่วยให้เรียนรู้ได้ง่ายขึ้น คุณสามารถเข้าถึงห้องสมุดแบบเต็มรูปแบบผ่านApp บนอุปกรณ์เคลื่อนที่ผ่าน Smartphone หรือ iPad ได้ 5. การใช้เทคโนโลยีในซื้อของออนไลน์ เทคโนโลยีทำให้การซื้อและขายมีความยืดหยุ่น ด้วยระบบการชำระเงินแบบ e-Payment เช่น Paypal.com และ Net bank ต่างๆ ผู้ใช้สามารถซื้อสิ่งต่างๆทางออนไลน์ได้โดยไม่ต้องออกจากบ้านเพิ่มความสะดวกสบายในบ้าน 6. การใช้เทคโนโลยีในการเกษตร ดูจะไม่เป็นเรื่องที่ไปด้วยกันได้ซักเท่าไหร่แต่เทคโนโลยีแสดงให้เห็นว่ามันสามารถทำได้ทุกอย่าง แม้แต่เรื่องเกี่ยวกับการเกษตร ด้วยการประดิษฐ์ Mobile App สำหรับเกษตรกรพวกเขาสามารถใช้ App เช่น "FamGraze" เพื่อให้ทำงานได้เร็วขึ้นและแม่นยำยิ่งขึ้น ตัวอย่างเช่น App"FamGraze" จะช่วยให้เกษตรกรจัดการหญ้าได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยการแนะนำอาหารที่ถูกที่สุดสำหรับปศุสัตว์ของตน app นี้จะคำนวณปริมาณของหญ้าสัตว์ของคุณมีในเขตข้อมูล ช่วยให้คุณมีเวลามากขึ้นในขณะที่อยู่ในไร่ 7. การใช้เทคโนโลยีในการธนาคาร ขณะนี้ธนาคารพาณิชย์โอนได้ง่ายมาก การสร้างบัตรวีซ่าอิเลคโทรนิคทำให้การโอนเงินทำได้ง่ายขึ้นโดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกโจรกรรมไป คุณสามารถซื้ออะไรก็ได้ด้วยบัตรวีซ่าอิเลคโทรนิค ดังนั้นในกรณีนี้คุณจะไม่ต้องพกเงินสด ธนาคารใช้ซอฟต์แวร์เครือข่ายเพื่อตรวจจับการฉ้อโกง ซอฟต์แวร์มีประสิทธิ์ภาพสูงในการจำแนกรูปแบบดังนั้นหากโปรไฟล์ของคุณมีลักษณะคล้ายกับของผู้ที่ตั้งค่าเริ่มต้นธนาคารจะดำเนินการและช่วยคุณจากการถูกปล้น 8. การ ใช้เทคโนโลยีในการควบคุมธรรมชาติ ธรรมชาติส่งผลกระทบทางเศรษฐกิจทุกวัน ตัวอย่างเช่น น้ำท่วมพื้นที่เพาะปลูกและที่อยู่อาศัยของพวกเขา ทำให้ดินชั้นบนที่อุดมสมบูรณ์เสียหายและทำลายการเจริญเติบโตของพืช นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดไฟไหม้อาคารพืชผลและป่าไม้ที่ส่งผลกระทบต่อชีวิตมนุษย์ อย่างไรก็ตามเทคโนโลยีช่วยให้มนุษย์สร้างเขื่อนขนาดใหญ่ซึ่งสามารถกักน้ำส่วนเกินและใช้น้ำเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้าได้ นอกจากนี้แสงอาทิตย์ยังช่วยให้บ้านของเราอุ่นและแปลื่ยนแปลงพลังงานกลับมาใช้มีการใช้ลมเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้า ทั้งหมดนี้เป็นผลมาจากการใช้เทคโนโลยีในการควบคุมธรรมชาติ 9.การใช้เทคโนโลยีในการคมนาคมขนส่ง การคมนาคมเป็นหนึ่งในพื้นฐานของทุกอุตสากรรม เวลาคือเงินดังนั้นเราต้องมีวิธีการขนส่งที่มีประสิทธิภาพลองจินตนาการถึงชีวิตที่ไม่ต้องเสียไปบนท้องถนน หรือสามารถส่งสินค้าได้ทันทีที่ลูกค้าสั่งอย่างไรก็ตามเทคโนโลยีการขนส่งมีการเปลี่ยนแปลงมาเรื่อยๆจนถึงปีที่ผ่านมา และตอนนี้เทคโนโลยีการขนส่งที่กำลังเข้ามามีชื่อว่า Hyperloop One ที่สามารถสร้างความเร็วได้ที่ 1,200 กิโลเมตร/ชั่วโมง หรือเทียบง่ายๆคือจากกรุงเทพไปจังหวัดลำพูนใช้เวลา 35 นาที ซึ่งไวกว่าเครื่องบินมาก และทำให้เราประหยัดเวลาได้มากขึ้น 10. เทคโนโลยีใหม่ที่เราจะได้ใช้ในชีวิตประจำวัน แน่นอนว่าความต้องการของเราไม่สิ้นสุดและเทคโนโลยีใหม่ๆจะมาช่วยตอบโจทย์สิ่งเหล่านั้นซึ่งบางย่างก็ดูใช้เฉพาะกลุ่มเป็นอย่างมากและแน่นอนว่าพวกมันช่วยทำให้ชีวิตเรามีคุณภาพขึ้นอย่างแน่นอน ถึงตอนนี้ผู้อ่านคงอยากรู้แล้วว่ามันมีอะไรบ้าง อย่างนั้นเรามาเริ่มที่ชิ้นแรกกกันเลย HAPIfork มันเป็นตัวปรับปรุงพฤติกรรมการกินและสุขภาพของคุณ HAPIfork นี้เป็นส้อมอัจฉริยะที่ติดตามสิ่งที่คุณกำลังนิสัยการกิน สำหรับผู้ที่ต้องการลดน้ำหนักเทคโนโลยีส้อมอัจฉริยะนี้จะช่วยให้คุณรับประทานได้มีสุขภาพดีและยังช่วยกำหนดความเร็วในการรับประทานอาหาร ถ้าคุณต้องการตรวจสอบความเร็วที่คุณกำลังรับประทานอยู่คุณจะปรับปรุงระบบการย่อยอาหารของคุณและลดน้ำหนักของคุณด้วย อย่างต่อมาคือกล่องรักษาความปลอดภัยทางด้านข้อมูลบริษัท ตอนนี้การเว็บไซค์จัดเก็บข้อมูลออนไลน์จำนวนมากที่ให้พื้นที่จัดเก็บข้อมูลและมีอยู่อย่างจำกัด ซึ่งต้อเสียเงินเพิ่มตามจำนวนพื้นที่ที่เพิ่มขึ้น แต่คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นอีกต่อไปแต่ตอนนี้ Space Monkey ได้เข้ามาแก้ปัญหานี้แล้ว ซึ่งจะเก็บข้อมูล Cloud จากศูนย์ข้อมูลระยะไกลและนำมาไว้ในบ้านหรือที่ทำงานของคุณดังนั้นคุณจึงสามารถควบคุมสิ่งที่คุณเก็บไว้ใน Space Monkey และทั้งหมดที่กล่าวมาเมื่อพิจารณาถึงต้นทุนคุณจะใช้จ่ายเพียง 35บาท สำหรับพื้นที่เก็บข้อมูลขนาด 1,000 กิกะไบต์ อย่างสุดท้ายคือ Coolest Cooler ตู้แช่ที่ให้คุณได้มากกว่า ปัจจุบันการไปนอนเที่ยวเล่นนั่งดื่มเครื่องดื่มริมชายหายหรือปิกนิค เป็นเรื่องปกติของวัยรุ่นซะแล้วซึ่งถ้าจะไปแต่ละทีก็ต้องยกของไปกันมากมายเพื่อจัดปาร์ตี้ แต่ตอนนี้ปัญหาได้ถูกแก้ไขโดย Coolest Cooler ซึ่งเป็นตู้แช่มีฟังชั่นครบครันไม่ว่าจะเป็น เครื่องปั่นในตัว, ลำโพงที่ป้องกันน้ำได้แบบไร้สาย , USB Chargerโทรศัพท์มือถือ, มี LED LID Light เป็นไฟส่องสว่างที่อยู่ภายในตัว, มี Gear Tie-Down ไว้มัดและจัดเก็บอุปกรณ์การปิกนิคของคุณ, มี Essential Storage เอาไว้เก็บพวกจานมีดและสุดท้ายที่ขาดไม่ได้ มีที่เปิดขวดคุณจะได้ไม่ต้องมาจำว่าที่เปิดขวดอยู่ตรงไหนเพียงแค่เดินไปที่ Coolest Cooler มันก็มีพร้อมสำหรับคุณ เป็นต้น เรียกได้ว่าครบครันสำหรับคนที่ชอบไปปิกนิคหรือชอบแค้มป์ปิ้งเลยทีเดียว สรุปได้ว่าเทคโนโลยีมีบทบาทสำคัญในด้านต่างๆมากมายเช่นการดูแลสุขภาพ, การสร้างงานและการจัดการข้อมูล และเทคโนโลยีนี้จะเปลี่ยนแปลงตามความต้องการของผู้คนและตลาด ดังนั้นบทบาทของคุณคือทำให้ตัวคุณเองตามให้ทันเป็นเทคโนโลยีที่กำลังเป็นที่นิยมเพื่อโอกาสในด้านต่างๆ

เป็นที่ถกเถียงกันมานานในเรื่องเกี่ยวกับปัญญาประดิษฐ์ (AI) บางคนก็ว่ามันจะช่วยเปลื่ยนโลกให้ดีกว่าเดิม บางคนก็ว่ามันอาจเป็นจุดเริ่มต้นของการสูญพันธุ์ของมนุษย์ แล้วสรุปจริงๆแล้วมันคืออะไรและมันจะทำให้เราสูญพันธุ์ได้หรือใหม่วันนี้ทางผู้เขียนเอาข้อมูลมาฝากครับ ปัญญาประดิษฐ์ (AI) คืออะไร ? คือแนวคิดเกี่ยวกับการระบบที่สามารถ "คิดเหมือนมนุษย์" ได้ หรือถูกง่ายๆคือมันสามารถตัดสินใจทำอะไรบางอย่างได้โดยใช้หลักการแหละเหตุผลของมันเอง ซึ่งมันเรียนรู้จากมนุษย์เรา และถ้ามันเกิดทำอะไรซ้ำๆมันก็สามารถเก่งขึ้นได้อีกด้วย ซึ่งมันถูกนำเอาไปใช้ในงานที่หลากหลาย ทำไมคนถึงให้ความสนใจกับมันในช่วงนี้ ? มีหลายสิ่งหลายอย่างที่สอดคล้องกันเพื่อทำให้พวกมันถูกพูดถึงมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นความก้าวหน้าของเทคโนโลยี ที่มีการประมวลผลของชิบเร็วขึ้น หรือจะการเชื่อมต่อสิ่งต่างๆมากขึ้นดีขึ้น และที่สำคัญค่าใช้จ่ายในการสร้างมันขึ้นมามีราคาถูกลง อ่านมาขนาดนี้คงอยากลองใช้มันแล้วใช่ไหมครับ เพียงแค่เปิดคอมพิวเตอร์หรือหยิบโทรศัพท์ของคุณขึ้นมาก็ใช้ได้แล้วครับเพราะ ปัญญาประดิษฐ์ (AI) มันคือ Siri และ Cortana ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของคุณโดยใช้การประมวลผลด้วยเสียงซึ่งนั้นก็เพียงแค่รูปแบบของ ปัญญาประดิษฐ์แบบนึงเท่านั้น นอกจากนี้ยังมี Facebook แนะนำให้ใช้แท็กรูปภาพโดยใช้การจดจำภาพและ Amazon แนะนำผลิตภัณฑ์โดยที่มันเดาจากความชื่นชอบของเราในขณะนั้น เจ้าปัญญาประดิษฐ์ (AI) ยังไม่หยุดแค่นั้นเมื่อมันสามารถเล่มเกมและสามารถเอาชนะนักกีฬา E-Sport ระดับมืออาชีพได้จากเกม Dota2 ซึ่ง Greg Brockman CTO ของ OpenAI กล่าวผ่านวิดีโอแนะนำหุ่นยนต์ตัวนี้ว่า หุ่นยนต์ตัวนี้ถูกฝึกให้แข่งกับตัวเองเป็นเวลากว่า “หนึ่งพันชั่วอายุคน” พร้อมการแนะนำวิธีเล่นต่างๆให้มัน มาถึงตรงนี้ผมว่าคุณผู้อ่านคงตัดสินใจได้ละนะครับว่า มันน่ากลัวอย่างที่คิดหรือไม่ แต่ก็อย่างที่โบราณว่าไว้ครับ “ อะไรถ้ามันมากเกินไปก็ไม่ดี ”

สารปรุงแต่งกลิ่นรสในอาหารแบ่งออกได้เป็น 3 ประเภทคือ 1. Flavor หมายถึงสารแต่งกลิ่นและรส โดยการรับสารนี้ทางปาก (Senses of taste and smell) เป็นสารที่นิยมใช้ในอุตสาหกรรมอาหาร ยา และสินค้าอุปโภค 2. Fragrance หมายถึงสารให้ความหอม โดยไม่มีรสชาติ เป็นสารที่ใช้ในอุตสาหกรรมเครื่องสำอางและสินค้าอุปโภค 3. Seasoning หมายถึงสารแต่งรส ซึ่งอาจจะให้กลิ่นหรือไม่ให้กลิ่นก็ได้ รสชาติพื้นฐานที่มนุษย์สามารถรับรู้ได้ รสหวาน เช่น น้ำตาลซูโคส , น้ำตาลแลคโตส รสเปรี้ยว เช่น กรดซิตริก(ที่เรียกทางการค้าว่ากรดมะนาว) ,กรดทาทาร์ลิก รสเค็ม เช่น เกลือ รสขม เช่น กาแฟ , ควินนิน รสชาติอื่นที่สามารถรับรู้ได้ Metallic กลุ่มที่เป็นสารประกอบโลหะ เช่น Metal salt Soapy ให้ลักษณะและรสชาติคล้ายสบู่ เช่น Sodium carbonate มีลักษณะลื่นๆ รสชาติเฝื่อน Umami รสชาติกลมกล่อม เช่น ผงชูรส หรือที่ได้จากธรรมชาติ เช่น น้ำฟักต้ม น้ำหัวผักกาดต้ม น้ำต้มกระดูก มะเขือเทศ หน่อไม้ฝรั่ง สารแต่งกลิ่นรส Flavors สารแต่งกลิ่นอาหารเป็นหนึ่งในประเภทของวัตถุเจือปนอาหาร (Food additives) ที่สามารถให้กลิ่นอันพึงปรารถนาต่ออาหาร กลิ่นเข้มข้นอันมาจากสาร flavors จะสามารถก่อให้เกิดรสอร่อยต่ออาหารชนิดนั้นๆ ได้เพราะเหตุนี้จึงทำให้นักวิทยาศาสตร์ด้านเทคโนโลยีอาหารต่างก็พัฒนากระบวนการผลิต หรือปรุงสารให้กลิ่นชนิดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น Essential oils จากธรรมชาติ, สารสกัดแยกจากธรรมชาติ หรือสารที่เกิดจากการปรุงแต่งเลียนแบบธรรมชาติ เพื่อสนองความต้องการด้านกลิ่นของผู้บริโภค ซึ่งสารประกอบเหล่านี้เป็นผลิตภัณฑ์ที่อยู่ในรูปของสารที่ละลายในน้ำ, ละลายในไขมัน, เป็นอิมัลชั่น, เพส (paste), ผง หรืออยู่ในรูปของ Microcapsule อย่างไรก็ตาม หน้าที่และศักยภาพของสารให้กลิ่นอาหารเหล่านี้ไม่ได้เพิ่มคุณค่าทางโภชนาการ แต่จะเป็นตัวที่ให้กลิ่นและรส เสมือนหนึ่งได้บริโภคอาหารจากธรรมชาติ ที่เหนือไปกว่านั้นต้องมีราคาต้นทุนการผลิตที่ต่ำกว่า กลิ่นอาหารที่ได้จากธรรมชาติจริงๆ ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับภูมิภาค, ภูมิอากาศ, ฤดูกาล, กระบวนการผลิต, คุณภาพของวัตถุดิบ, การเก็บและการขนส่ง เป็นต้น และเป็นที่ยอมรับแล้วว่าสารให้กลิ่นอาหารมีความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่ออุตสาหกรรมอาหาร สารแต่งกลิ่นรสที่ใช้ในอุตสาหกรรมอาหาร สามารถแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มใหญ่ๆ คือ กลิ่นผลไม้, กลิ่นอาหาร และกลิ่นหลากประเภท 1. กลิ่นผลไม้ มีกลิ่นจำพวกนี้อยู่มากมายเช่น กลิ่นส้ม, มะนาว, สับปะรด, กล้วย, ลิ้นจี่, องุ่น, ทุเรียน, มะพร้าว, แอปเปิ้ล, ลูกเกด, เชอร์รี่, มะม่วง, แตงไทย, พีช, แอสพริคอท, ลำไย, แพร์, ราสเบอร์รี่ 2. กลิ่นอาหาร สารเติมแต่งกลิ่นอาหารที่จัดแบ่งเป็นประเภทตามชนิดของผลิตภัณฑ์อาหาร ได้แก่ กลิ่นถั่ว ได้แก่ แอลมอนด์, ถั่วฮาเซล (Hazel Nut), กาแฟ, โกโก้, ช็อคโกแล็ต, พีนัท กลิ่นนม ได้แก่ นมสด, เนย, นมเปรี้ยว, นมหมัก, ชีส , ครีมนม กลิ่นสัตว์ปีก ได้แก่ กลิ่นไก่, กลิ่นเป็ด, กลิ่นไข่ เป็นต้น กลิ่นเนื้อ ได้แก่ เนื้อวัว, เนื้อหมู, แฮม, ไส้กรอก และกลิ่นสำหรับผลิตภัณฑ์เนื้อ กลิ่นอาหารทะเล เช่น กุ้ง, ปู, หอย, ปลา และอาหารทะเลอื่นๆ กลิ่นผัก เช่น เห็ด, มะเขือเทศ, มันฝรั่ง, กระเทียม, หัวหอม 3. กลิ่นหลากประเภท เป็นกลิ่นอื่นๆ สำหรับใช้เติมแต่งในอาหารสามารถแบ่งตามชนิดเฉพาะของผลิตภัณฑ์ ดังนี้ กลิ่นไวน์ เช่น บรั่นดี, วิสกี้, ยีน, เหล้าจีน, รัม, โทนิค เป็นต้น กลิ่นถั่ว เช่น ถั่วแดง, ถั่วเขียว, ถั่วเหลือง, ถั่วดำ, เป็นต้น กลิ่นของพืชหอม เช่น ตะไคร้, สะระแหน่, ขิง, ข่า, ยี่หร่า เป็นต้น กลิ่นของพืชสมุนไพร เช่น พริกหอม, อบเชย, โป๊ยกั๊ก เป็นต้น กลิ่นของดอกไม้ เช่น กลิ่นกุหลาบ, มะลิ, เบญจมาศ เป็นต้น กลิ่นอื่นๆ เช่น กลิ่นของชาดำ, ข้าว, ข้าวโพด, โคล่า, น้ำผึ้ง เป็นต้น หลักการใช้ประโยชน์จาก สารแต่งกลิ่นรส (Flavor) 1. สามารถให้รสชาติและกลิ่นได้เหมือน หรือใกล้เคียงธรรมชาติมากที่สุด 2. เป็นสารให้กลิ่นที่มีลักษณะกลิ่นและรสต่างๆ กัน สามารถจะนำมาผสมเพื่อสร้างกลิ่นที่ต้องการ และใกล้เคียงกับกลิ่นและรสของอาหารตามธรรมชาติ หรืออาหารหลังผ่านกระบวนการผลิต 3. มีปลอดภัยในการบริโภค 4. มีคุณภาพมาตรฐานผ่านการรับรองจากองค์กรอาหารระหว่างประเทศ 5. มีความคงตัวสูง วัตถุประสงค์ในการเติมสารแต่งกลิ่นในผลิตภัณฑ์อาหาร 1. เพื่อให้เกิดกลิ่นและรสอันพึงปรารถนาของอาหาร เพราะการผลิตอาหารแปรรูป (processed food products) ทำให้สารประกอบที่ให้กลิ่นในอาหารหายไปในระหว่างกระบวนการผลิต 2. เพื่อการกระตุ้นให้กลิ่นเดิมที่มีอยู่แล้ว มีความเด่นชัดยิ่งขึ้นเพราะโดยปกติกลิ่นที่มีอยู่ในผลิตภัณฑ์อาหารตามธรรมชาติมักจะมีกลิ่นอยู่น้อยและกลิ่นอ่อน 3. เพื่อสร้างกลิ่นให้กับอาหาร เพราะผลิตภัณฑ์อาหารบางประเภทจะไม่มีกลิ่นเลย การเติมสารเติมแต่งกลิ่น เพื่อสร้างกลิ่นของอาหารชนิดนั้นให้มีลักษณะเฉพาะตัว 4. เพื่อกลบกลิ่นอันไม่พึงปรารถนา (off- odor) ของผลิตภัณฑ์อาหารชนิดนั้นๆ การนำ Flavor ไปใช้งาน 1. ผสมแบบแห้ง ส่วนผสมหลักของวัตถุดิบเป็นผง หรือเป็นเกล็ด ความชื้น น้อยกว่า 10% จะนิยมใช้ Flavor ที่เป็นผง หรือเกล็ดที่มีขนาดใกล้เคียงวัตถุดิบหลัก หรืออาจใช้ Flavor ในรูปของน้ำมัน โดยการให้น้ำมันแต่งกลิ่นไปเคลือบอยู่บนผิวของวัตถุดิบหลัก แล้วจึงใส่วัตถุดิบอื่นตามไป ไม่นิยมใช้ Flavor ที่เป็นน้ำในการผสมแบบแห้ง เพราะจะทำให้ชื้น แฉะ ระหว่างการผสมมักไม่มีการให้ความร้อน 2. ผสมแบบเปียก ส่วนผสมหลักของวัตถุดิบเป็นวัตถุดิบที่มีความชื้นสูง เช่นเครื่องแกง หรือน้ำพริกที่เป็น paste หรือ Filling bakery เช่น ไส้สังขยาใบเตย ไส้เผือกกวน ระหว่างการผสมจะมีการให้ความร้อน เพื่อให้ส่วนผสมทั้งหมดละลาย เข้ากันเป็นเนื้อเดียวกัน ดังนั้น flavor ที่ใช้ในการผสมแบบนี้จะต้องเป็นกลุ่มที่ทนต่อความร้อนได้ดี ไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อถูกความร้อน ละลายในน้ำหรือในน้ำมัน 3. ผสมแบบของเหลว (น้ำ) ส่วนผสมหลักของวัตถุดิบเป็นวัตถุดิบพวกของเหลว ในรูปของน้ำ หรือน้ำมัน เช่นไข่ น้ำมันถั่วเหลือง เนย น้ำ ระหว่างการผสมอาจมีหรือไม่มีการให้ความร้อน เพื่อให้ส่วนผสมทั้งหมดละลาย หรือใช้การตีปั่นให้เข้ากันเป็นเนื้อเดียวกัน ดังนั้น flavor ที่ใช้ในการผสมแบบนี้จะต้องเป็นกลุ่มที่ทนต่อความร้อนได้ดี ไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อถูกความร้อน ละลายในน้ำหรือในน้ำมัน

กิจการจะทำอย่างไรที่จะค้าขายให้ได้กำไร วิธีการหลักๆก็มีอยู่ 2 ทางคือ ทางแรกขายให้ได้มากๆ กับลดต้นทุน ถามว่าขายได้มาแล้วกำไรมันมากด้วยหรือเปล่าก็อาจเป็นไปได้ ราคาขายกับต้นทุนสินค้ามีความแตกต่างกันมากมาก แต่หลายแห่งขายได้มาก ต้นทุนการขายก็มากตามไปด้วย กับวิธีการลดต้นทุน ถ้ากิจการสามารถลดต้นทุนสินค้าลงไปได้ 10 บาท/ชิ้น เท่ากับกิจการมีกำไรเพิ่มขึ้นทันที 10 บาทจากทุกชิ้นของสินค้าที่ขาย โครงสร้างของต้นทุนสินค้า ซึ่งปกติจะประกอบด้วย 1. วัตถุดิบทางตรง ( Direct material) คือ วัสดุหรือวัตถุดิบที่ใช้เพื่อการผลิตโดยตรง โดยส่วนมากมักจะเป็นส่วนประกอบหนึ่งของผลิตภัณฑ์ ปากกา มี พลาสติกและหมึกเป็นวัตถุดิบทางตรง , ขนมปัง มีวัตถุดิบทางตรงคือ แป้งสาลี เนย ไข่ ผงยีสต์ ถุงบรรจุภัณฑ์ เป็นต้น จำนวนในการใช้วัสดุ / วัตถุดิบทางตรงนี้จะแปรผันกับจำนวนหน่วยในการผลิตโดยตรง 2. ค่าแรงทางตรง ( Direct labor ) เป็นค่าใช้จ่ายด้านแรงงานในการทำงานและผลิตสินสินค้าเพื่อให้เกิดผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปช่น ค่าจ้างรายวัน/เงินเดือนของพนักงานฝ่ายผลิต ซึ่งจะแปรผันกับปริมาณการผลิตโดยตรง 3. ค่าใช้จ่ายการผลิต ( Overhead ) เป็นค่าใช้จ่ายที่นอกเหนือจากจากค่าใช้จ่ายของวัสดุและค่าใช้จ่ายด้านแรงงาน เช่น ค่าสาธารณูปโภค, ค่าเช่าโรงงาน, ค่าบำรุงรักษาเครื่องจักร, สวัสดิการต่างๆ เป็นต้น สภาวะตลาดปัจจุบันที่มีการแข่งขันสูง การปรับปรุงสินค้าเดิมที่ขายอยู่ เพื่อลดต้นทุน ทำให้กิจการสามารถเพิ่มกำไร แนวทางในการปรับปรุงเพื่อลดต้นทุน 1. การทำให้ต้นทุนต่อหน่วยต่ำสุด โดยการเปลี่ยนมาตรฐาน เช่น วัตถุดิบที่มีคุณภาพต่ำเกินไปมีของเสียมากทำให้ต้นทุนสูง ควรเปลี่ยนไปใช้วัตถุดิบที่มีคุณภาพที่ดีเข้ามาทดแทน หรือหาผู้ขายวัตถุดิบที่มีราคาถูกกว่า โดยการเปรียบเทียบจากผู้ขายหลายๆราย เพื่อป้องกันไม่ให้มีการผูกขาด การวางแผนสั่งซื้อซึ่งการสั่งซื้อคราวละปริมาณมากๆ จะทำให้ได้ส่วนลดมาก มีการเปรียบเทียบราคาวัตถุดิบกับราคาตลาดที่อ้างอิงจากแหล่งต่างๆ เพราะราคาวัตถุดิบอาจมีการเปลี่ยนแปลง รวมถึงการปรับเปลี่ยนขนาดบรรจุภัณฑ์ หรือจำนวนบรรจุที่เหมาะสมต่อหีบห่อ ขนาดซองบรรจุภัณฑ์ที่ใหญ่เกินไป จะมีราคาแพงกว่า การลดขนาดซองลงจะสามารถลดต้นทุนราคาซองบรรจุภัณฑ์ลงได้ 2. การผลิตเพื่อให้ได้สินค้าดีร้อยเปอร์เซ็นต์ของเสียเป็นศูนย์ ในการผลิตสินค้าเพื่อให้ได้สินค้าดีร้อยเปอร์เซ็นต์โดยไม่มีของทิ้ง หรือการทำให้ของเสียเป็นศูนย์ (Zero Waste or Reject) เป็นสิ่งที่ฝ่ายผลิต ฝ่ายควบคุมคุณภาพ และฝ่ายวิศวกรรมออกแบบ จะต้องออกแบบกระบวนการผลิต ตรวจสอบคุณภาพ ตลอดจนบริหารจัดการเครื่องจักรอุปกรณ์ในกระบวนการผลิต ให้สามารถรองรับวัตถุดิบในระหว่างการผลิตได้อย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ 3. ปรับช่วงการควบคุมคุณภาพให้เหมาะสม เช่น การควบคุมน้ำหนักบรรจุ หรือปริมาตรบรรจุให้มีช่วงควบคุมที่แคบที่สุดที่สามารถทำได้ เช่นน้ำหนักสุทธิ 60 กรัม/ซอง เราควรควบคุมน้ำหนักบรรจุให้อยู่ระหว่าง 60 – 65 กรัม/ซอง หรือควบคุมระหว่าง 58 – 65 กรัม/ซอง เพราะน้ำหนักทุก 1 กรัมที่เพิ่มไปคือต้นทุนสินค้าที่เพิ่มขึ้น 4. การลดโสหุ้ยการผลิตตด้วยการลดต้นทุนน้ำมันเชื้อเพลิง ทำได้โดยการลดอัตราการใช้น้ำมันเชื้อเพลิงต่อหน่วยผลิต และปรับเปลี่ยนการใช้น้ำมันเชื้อเพลิงของหม้อต้มไอน้ำ (Boiler) เป็นเชื้อเพลิงชนิดอื่นที่ราคาถูกลง 5. การลดต้นทุนโดยการบริหารค่าล่วงเวลา ในการลดต้นทุนโดยการบริหารค่าล่วงเวลานั้น นิยมควบคุมค่าล่วงเวลาให้อยู่ในช่วงระหว่าง 7-15% ของฐานเงินเดือน ซึ่งสามารถใช้ค่าล่วงเวลานี้เป็นดัชนีชี้วัดสมรรถนะ (Performance Index) ของการบริหารจัดการได้ ซึ่งถ้าหาก %ค่าล่วงเวลา (%Over Time) มีค่ามากเกินกว่าที่กำหนดไว้ในแผน ก็ต้องหาแนวทางการแก้ไขว่าเกิดจากสาเหตุใดบ้าง ซึ่งเป็นภารกิจอย่างหนึ่งที่ผู้จัดการส่วนและวิศวกรจะต้องไปค้นหาสาเหตุ ตลอดจนแนวทางการแก้ไข 6. เพิ่มเปอร์เซ็นต์การใช้งานเครื่องจักร (% Utility) ซึ่งในยุคเศรษฐกิจตกต่ำ มักจะมีการผลิตไม่เต็มประสิทธิภาพของเครื่องจักร เช่น ผลิตที่ 50 % Utility หากหาช่องทางจำหน่ายสินค้าเพิ่มขึ้น จะทำให้สามารถขายสินค้าได้มากขึ้น ซึ่งจะส่งผลให้ต้นทุนโดยรวมลดต่ำลง ปรับปรุงเครื่องจักรให้อยู่ในสภาพดี ไม่สูญเสีน เช่น ใช้ไฟมาก ทำให้วัตถุดิบตกหล่น หรือมีของเสียจากการผลิตมาก 7. ลดต้นทุนไฟฟ้า การบำรุงรักษาและการดูแลเบื้องต้น โดยการปรับแต่งเครื่องจักรและการทำงานต่าง ๆ ในอุตสาหกรรมโรงงาน เช่น การปรับอัตราส่วนการเผาไหม้ของหม้อไอน้ำ การทำความสะอาดระบบแสงสว่าง การหุ้มฉนวนท่อความร้อน เป็นต้น , การปรับปรุงขบวนการเดิมเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพสูงขึ้น หรือทำให้การสูญเสียต่างๆ ลดน้อยลง ซึ่งจะต้องตรวจวิเคราะห์อย่างละเอียด โดยทั่วไปมาตรการนี้จะต้องการเงินลงทุนปานกลาง ทำได้โดยเพิ่มอุปกรณ์บางส่วนเข้าไปในกระบวนการผลิตตามคำแนะนำของบริษัทวิศวกรรม เช่น การนำความร้อนปล่อยทิ้งกลับมาใช้ใหม่ การเพิ่มอุปกรณ์แลกเปลี่ยนความร้อน เป็นต้น , การเปลี่ยนแปลงอุปกรณ์หรือระบบ เมื่อการตรวจวิเคราะห์ขั้นต้น และคำแนะนำของบริษัทวิศวกรรม ชี้ให้เห็นว่าสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานได้มาก ทั้งนี้จะต้องมีการประเมินผลตอบแทนทางการเงินที่ได้จากการดำเนินการมาตรการดังกล่าว ซึ่งมาตรการนี้จะต้องมีการลงทุนสูง โดยใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ที่มีการใช้พลังงานต่ำ

คำว่า “การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ (New Product Development)” ได้มีนักการตลาดให้ความหมายที่แตกต่างกันไปเช่น Armstrong & Kotler (2007) ให้ความหมายคำว่า ผลิตภัณฑ์ใหม่คือ สินค้าหรือบริการหรือความคิดที่ได้ปรับปรุงจากผลิตภัณฑ์เดิมให้มีคุณสมบัติที่ดีขึ้น กระบวนการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ สามารถแบ่งออกเป็น 8 ขั้นตอน ดังนี้ ขั้นที่ 1 การสร้างแนวความคิดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ใหม่ (Idea Generation) เป็นการค้นหา ความคิดต่าง ๆ ที่เป็นไปได้และเห็นช่องทางที่จะขายผลิตภัณฑ์นั้น การคิดค้นผลิตภัณฑ์ใหม่ นั้น แบ่งออกเป็น 2 แหล่งด้วยกัน คือ 1. แหล่งภายในองคก์ร ได้แก่ พนักงาน ถือเป็นบุคคลที่อยู่ใกล้ชิดกับผู้บริโภค และทราบถึงความตอ้งการของผู้บริโภคมากที่สุด , ฝ่ายวิจัยและพัฒนา เป็นบุคคลที่ใกล้ชิดกับการพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ ๆ , ผู้บริหารระดับสูง เป็นบุคคลที่ทราบถึงจุดอ่อน จุดแข็งของบริษัท เป็นผู้กำหนดทิศทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ 2. แหล่งภายนอกองค์กร ได้แก่ ลูกค้า ถือเป็นแหล่งข้อมูลที่มีความสำ คัญมาก เนื่องจากผลิตภัณฑ์ที่บริษัทจะเสนอขายนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องตอบสนองความต้องการของลูกค้าเป็นหลัก , สมาชิกในช่องทางการจำหน่าย เป็นอีกแหล่งข้อมูลหนึ่งที่ทราบถึงความต้องการของลูกค้า เช่น พ่อค้าส่ง ตัวแทนจำหน่าย หรือพ่อค้าปลีก เป็นต้น , คู่แข่งขัน การเคลื่อนไหวในการแข่งขันรวมถึงกลยุทธ์ของคู่แข่ง ก็เป็นอีกแหล่งข้อมูลหนึ่งที่ช่วยในการคิดค้นผลิตภัณฑ์ใหม่ ขั้นที่ 2 การประเมินและคัดเลือกแนวความคิด (Idea Screening) หลังจากได้แนวความคิดเกี่ยวกับ ผลิตภัณฑ์ใหม่แล้ว ก็จะต้องมีการนำแนวความคิดเหล่านั้น มาทำการประเมินถึงความ เป็นไปได้และคัดเลือกแนวความคิดที่ดีและเหมาะสมที่สุด มาทำการพัฒนาและทดสอบแนวความคิดต่อไป ขั้นที่ 3 การพัฒนาและทดสอบแนวความคิด (Concept Development and Testing) เมื่อได้แนวความคิดที่ดีและเหมาะสมที่สุดจากขั้นตอนที่สองแล้ว ต่อไปก็เป็นการนำความคิดที่ผ่านการคัดเลือกแล้ว มาพัฒนาให้มีความชัดเจนมากขึ้น และนำไปทดสอบกับกลุ่มผู้บริโภคเป้าหมาย เพื่อวัดความรู้สึกและการยอมรับในผลิตภัณฑ์ใหม่ ขั้นที่ 4 การพัฒนากลยุทธ์การตลาด (Marketing Strategy Development) เป็นการพัฒนาเครื่องมือทางการตลาด เพื่อใช้ในการแนะนำผลิตภัณฑ์ใหม่ เข้าสู่ตลาด ให้สามารถตอบสนองความต้องการของตลาดเป้าหมายประกอบด้วย 3 ส่วนคือ ส่วนที่ 1 ขนาด โครงสร้าง และพฤติกรรมของตลาดเป้าหมาย เป็นการวางแผนกำหนดตำแหน่งของผลิตภัณฑ์ ยอดขาย ส่วนแบ่งตลาด (Market Share) และเป้าหมายกำไร (Profit) ในระยะ 2-3 ปีแรก ส่วนที่ 2 การพัฒนากลยุทธ์การตลาด ประกอบด้วย กลยุทธ์ด้านผลิตภัณฑ์ , กลยุทธ์ด้านราคา , กลยุทธ์ด้านการจัดจำหน่าย และกลยุทธ์ด้านการส่งเสริมการตลาด ส่วนที่ 3 ยอดขายและกำไรตามเป้าหมายและกลยุทธ์ทางการตลาดในระยะยาว เป็นการวางแผนกิจกรรมทางการตลาดในระยะยาว ซึ่งเป็นกิจกรรมในอนาคตที่จะทำให้บริษัทสามารถบรรลุวัตถุประสงค์ตามที่วางแผนไว้ ขั้นที่ 5 การวิเคราะห์ทางธุรกิจ เป็นการตรวจสอบยอดขาย ต้นทุน และกำไร จากการวางแผนโครงการสำหรับผลิตภัณฑ์ใหม่ เพื่อค้นหาปัจจัยที่สามารถสร้างความพึงพอใจให้ตรงตามวัตถุประสงค์ของบริษัท ซึ่งเป็นการประมาณความต้องการของตลาดหรือยอดขาย ประมาณการต้นทุนหรือกำไรที่จะเกิดขึ้นจากแนวความคิดผลิตภัณฑ์ใหม่ว่าเป็นไปตามเป้าหมายที่กำหนดไว้หรือไม่ หากผลลัพธ์ที่ได้เป็นที่น่าพึงพอใจ ผู้บริหารจะนำผลิตภัณฑ์นั้นเข้าสู่ขั้นตอนการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ ขั้นที่ 6 การพัฒนาผลิตภัณฑ์(Product Development) เป็นการนำแนวความคิดผลิตภัณฑ์ ใหม่ที่ผ่านการวิเคราะห์ทางธุรกิจมาวิจัยและพัฒนา โดยการสร้างสินค้าขึ้นมาจำลองแบบทุกอย่าง เหมือนของจริง ในขั้นนี้จะใช้เงินลงทุนมากและจะต้องตอบคำถามเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ว่าสามารถ เปลี่ยนแปลงผลิตภัณฑ์โดยใช้เทคนิคต่าง ๆ ได้หรือไม่ และลูกค้าจะยอมรับเพียงใดเพื่อทำให้ผลิตภัณฑ์สามารถตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคได้ ขั้นที่ 7 การทดสอบตลาด (Market Testing) เป็นการนำผลิตภัณฑ์ใหม่ที่พัฒนาแล้ว ไปทดสอบกับตลาดเป้าหมาย โดยสินค้าที่นำไปทดสอบต้องมีตราสินค้า มีการบรรจุหีบห่อ และดำเนินกิจกรรมทางการตลาดสำหรับสินค้าดังกล่าวด้วย วัตถุประสงค์ในการทดสอบตลาดคือ เพื่อศึกษาว่าผู้บริโภคและช่องทางจำหน่ายมีปฏิกิริยาต่อการใช้สินค้าอย่างไร เป็นการหาข้อบกพร่องต่าง ๆ เพื่อนำมาปรับปรุงแก้ไข ตลอดจนทำให้ทราบถึงขนาดของตลาดว่า ถ้าสินค้าเป็นที่ยอมรับในกลุ่มผู้บริโภคที่ทดสอบแล้วขนาดของตลาดจะมากน้อยเพียงใด ขั้นที่ 8 การดำเนินธุรกิจ (Commercialization) เป็นการตัดสินใจนำผลิตภัณฑ์ใหม่ออกสู่ตลาดจริงหลังจากทดสอบผลิตภัณฑ์ ซึ่งขั้นตอนนี้บริษัทจะใช้ต้นทุนมากที่สุด เพราะต้องผลิตสินค้าเต็มที่ และต้องตัดสินใจเกี่ยวกับจำนวนการผลิตที่เหมาะสม

ปัจจุบันสภาพตลาดมีการแข่งขันสูงและความก้าวหน้าของเทคโนโลยีเป็นไปอย่างรวดเร็วทำให้มีผลิตภัณฑ์ใหม่ในตลาดจำนวนมาก ส่งผลให้วงจรชีวิตของผลิตภัณฑ์สั้นลง ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่จะอยู่รอดได้ในตลาด จึงต้องเป็นผลิตภัณฑ์ที่มี “ความใหม่” ที่แตกต่างและเป็นสาระสำคัญของผลิตภัณฑ์ที่สอดคล้องตรงกับลักษณะความต้องการของผู้บริโภค ความหมายของผลิตภัณฑ์ใหม่ สามารถจำแนกผลิตภัณฑ์ใหม่ได้ 3 ลักษณะคือ 1. Innovative Product หมายถึง ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ยังไม่มีผู้ใดนำเสนอในตลาดมาก่อน หรือเป็นแนวคิดใหม่ที่ผู้บริโภคอาจยังคาดไม่ถึง เช่น อากาศยานไร้คนขับ(โดรน) 2. Replacement Product of Modify Product หมายถึง ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่พัฒนาเปลี่ยนแปลงปรับปรุงมาจากผลิตภัณฑ์เดิมที่ขายอยู่แล้วในตลาด ทำให้สามารถตอบสนองความต้องการและสร้างความพึงพอใจแก่ผู้บริโภคได้มากขึ้นกว่าเดิม เช่นสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ 3. Imitative or Me-too Product หมายถึง ผลิตภัณฑ์ใหม่สำหรับกิจการเรา แต่ไม่ใหม่ในท้องตลาด เกิดจากการที่กิจการเห็นว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ได้รับการยอมรับและเป็นที่นิยมของผู้บริโภค ทำให้กิจการมีโอกาสทำกำไรสูง จึงเสนอผลิตภัณฑ์นั้นเข้าสู่ตลาดเพื่อขอส่วนแบ่งตลาดบ้าง กระแสการบริโภคในปัจจุบันเราจะเห็นได้ว่า ผู้บริโภคมีต้องการที่หลากหลายมากขึ้น และเปลี่ยแปลงได้เร็ว เนื่องจากผู้บริโภคมีช่องทางในการหาข้อมูลข่าวสารได้ง่ายขึ้น ทำให้เกิดการเปรียบเทียบข้อมูลและคุณภาพสินค้าได้สะดวกยิ่งขึ้น ดังนั้นผู้ผลิตควรหาข้อมูลให้รอบด้านก่อนจะนำไปพัฒนาสินค้าใหม่ให้สามารถตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคได้เหนือกว่าคู่แข่งขัน อุตสาหกรรมอาหารในปัจจุบัน ได้ก้าวเข้าสู่ “care business” นอกจากผลิตภัณฑ์อาหารจะให้ความอร่อยจากการบริโภคแล้ว ยังต้องมีคุณประโยชน์ต่อสุขภาพผู้บริโภค สังคมและสิ่งแวดล้อมด้วย ดังนั้นการพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหารจึงมุ่งเน้นไปที่การเสริมสร้างประโยชน์ดังกล่าว ควบคู่ไปกับการพัฒนาคุณภาพและมาตรฐานของสินค้า เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคในปัจจุบันที่มีความสนใจในการดูแลสุขภาพและรักษ์โลกมากขึ้น แนวโน้มผลิตภัณฑ์อาหารที่เป็นที่ต้องการของผู้บริโภคในศตวรรษที่ 21 ได้แก่ 1. ผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ รวมถึงผลิตภัณฑ์อาหารเสริมสุขภาพ บำรุงสมอง และรวมถึงผิวพรรณ 2. ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมที่ผลิตจากพืช หรือสมุนไพร 3. ผลิตภัณฑ์อาหารที่มีเส้นใยอาหารสูง 4. ผลิตภัณฑ์อาหารที่มีโดปรตีนสูง 5. ผลิตภัณฑ์ที่ดีต่อสุขภาพ เช่นมีเกลือต่ำ หวานน้อย ไขมันต่ำ 6. ผลิตภัณฑ์อาหารจากวัตถุดิบอินทรีย์ 7. ผลิตภัณฑ์อาหารลดน้ำหนักและดูแลรูปร่าง (เป็นอาหารที่ให้พลังงานต่ำ) 8. ผลิตภัณฑ์อาหารสำหรับนักกีฬา 9. ผลิตภัณฑ์อาหารขนมขบเคี้ยวที่ประโยชน์ต่อสุขภาพ 10. ผลิตภัณฑ์อาหารที่เสริมภูมิคุ้มกัน 11. ผลิตภัณฑ์อาหารชูจุดขายเน้นเอกลักษณ์ความเป็นไทย 12. ผลิตภัณฑ์อาหารที่ใช้บรรจุภัณฑ์รักษ์โลก เมื่อผู้ประกอบการอาหารทราบแนวโน้มความต้องการผลิตภัณฑ์อาหารของผู้บริโภค ก็ควรนำความต้องการของผู้บริโภคมาพัฒนาเป็นสินค้าใหม่ เช่น ผลิตภัณฑ์อาหารเช้าที่มีวัตถุประสงค์เพิ่มวิตามินหรือรับประทานแล้วช่วยชะลอวัย โดยมีส่วนผสมของวิตามินรวมที่เพียงพอคิดเป็น 40% ที่ควรได้รับต่อวัน มีสารต้านอนุมูลอิสระ หรือมีคอลลาเจนที่ช่วยฟื้นฟูผิวหนัง หรือพัฒนาเป็นอาหารที่ช่วยดูแลสุขภาพ เป็นอาหารกึ่งสำเร็จรูปหรืออาหารสำเร็จรูปที่มีปริมาณไขมันต่ำ โดยเฉพาะไขมันชนิดไม่ดี (Low Density Lipoprotein ; LDL) เป็นอาหารที่มีเกลือต่ำ น้ำตาลต่ำ คาร์โบไฮเดรตต่ำ แต่มีเส้นใยอาหารสูง และมีโปรตีนสูง นอกจากนี้ยังต้องเป็นอาหารที่มีรสชาติอร่อย เพราะเรามักพบว่าอาหารที่ดีต่อสุขภาพมักมีรสชาติแย่ ทำให้ผู้บริโภคไม่สามารถทานติดต่อกันเป็นเวลานานได้ จากแนวโน้มความต้องการของผู้บริโภคที่กล่าวมาข้างต้น ผู้ประกอบการจะต้องนำมาใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหารหรือเครื่องดื่มของตนเอง และต้องสื่อสารกับผู้บริโภคให้เกิดการรับรู้ด้วยว่าผลิตภัณฑ์ของเราสามารถตอบสนองความต้องการในด้านใดของผู้บริโภค ซึ่งก่อให้เกิดประโยชน์และความคุ้มค่าของผู้บริโภคในการเลือกผลิตภัณฑ์ของเรา